فوروزماید که معمولاً با نام Lasix® شناخته می شود، برای کاهش تجمع مایع و جلوگیری از ایجاد ادم بیشتر استفاده می شود. در درجه اول برای درمان نارسایی قلبی و ادم ریوی در سگ ها و گربه ها استفاده می شود.
برخی از شرایط پزشکی با احتباس بیش از حد سدیم (نمک) و آب مشخص می شود. یک مثال خوب نارسایی احتقانی قلب است که در آن مایع (ادم) در ریه ها و حفره های بدن تجمع می یابد. برای جلوگیری از احتباس بیش از حد مایعات، اغلب از داروهای دیورتیک استفاده می شود.
فورزماید یک داروی ادرارآور است، به این معنی که روی ناحیه کلیه به نام قوس هنله اثر می کند. این دارو از جذب کلرید، سدیم، پتاسیم و آب جلوگیری می کند و منجر به افزایش حجم ادرار می شود. این به کلیه ها در حذف مایعات اضافی کمک می کند.
فورزماید اغلب در درمان نارسایی قلبی استفاده می شود. این یک داروی ادرارآور قوی است. این دارو در برخی از نقاط جهان فروسماید نامیده می شود.
فورزماید یک داروی تجویزی است و فقط از دامپزشک یا با تجویز دامپزشک قابل تهیه است.
نام های تجاری و نام های دیگر فوروزماید
این دارو برای استفاده در انسان و حیوان ثبت شده است.
فرمولاسیون انسانی: Lasix® (Hoechst Marion Roussel)، Salix®، Disal® و ژنریک های مختلف
فرمولاسیون های دامپزشکی: Lasix® (Hoechst)، Diuride® (Anthony) و ژنریک های مختلف
موارد استفاده از فوروزماید در دامپزشکی
فوروزماید برای کاهش تجمع مایع و جلوگیری از ایجاد ادم بیشتر استفاده می شود.
در درجه اول برای درمان نارسایی قلبی و ادم ریوی (مایع ریه) استفاده می شود.
همچنین برای درمان برخی عدم تعادل الکترولیت ها مانند سطوح بالای کلسیم و پتاسیم استفاده می شود، زیرا اثر دیورتیک باعث بهبود دفع این یون ها می شود.
فوروزماید همچنین می تواند برای تحریک دفع ادرار استفاده شود.
عوارض جانبی فوروزماید
برای مشاوره با دامپزشکان دکترپت از طریق این لینک در ارتباط باشید .
در حالی که فورزماید به طور کلی در صورت تجویز توسط دامپزشک بی خطر و موثر است، اما می تواند عوارض جانبی در برخی از حیوانات ایجاد کند.
فوروزماید نباید در حیواناتی با حساسیت یا آلرژی شناخته شده به دارو استفاده شود.
تا حد امکان باید از فورزماید در حیواناتی که دچار اختلال کلیوی، کم آبی بدن، اختلالات الکترولیتی خاص، دیابت یا بیماری کبدی هستند اجتناب شود.
فوروزماید ممکن است با سایر داروها تداخل داشته باشد. برای تعیین اینکه آیا سایر داروهایی که حیوان خانگی شما دریافت می کند می تواند با فوروزماید تداخل داشته باشد، با دامپزشک خود مشورت کنید. این داروها عبارتند از تئوفیلین، کورتیکواستروئیدها، دیژیتال و آسپرین.
عوارض جانبی شامل اختلالات الکترولیت، کاهش پتاسیم خون، کم آبی بدن و اثرات بالقوه کلیه است.
هنگامی که به حیوانات دوزهای بسیار بالایی فورزماید داده می شود، کاهش شنوایی و کم خونی گزارش شده است.
اشکال دارویی فوروزماید
فوروزماید در قرص های 12.5 میلی گرم، 20 میلی گرم، 40 میلی گرم، 50 میلی گرم و 80 میلی گرم موجود است.
فوروزماید در دوزهای 8 mg/ml و 10 mg/ml محلول و 10 mg/ml و 50 mg/ml تزریقی موجود است.
اطلاعات دوز فوروزماید در سگ و گربه
لطفا توجه داشته باشید: همیشه قبل از دادن هر نوع دارو به حیوان خانگی خود با دامپزشک خود صحبت کنید.
| نوع حیوان | دوز دارو | راه مصرف | فاصله زمانی تجویز | دوره مصرف |
| سگ | 2-6mg/kg | S.C – P.O | 1-4 بار در روز | برحسب دستور دامپزشک |
| گربه | 1-4mg/kg | S.C – P.O | 1-3 بار در روز | برحسب دستور دامپزشک |
دارو هرگز نباید بدون مشورت با دامپزشک خود تجویز شود.
فورزماید را می توان به صورت قرص خوراکی، مایع خوراکی و به عنوان داروی تزریقی تجویز کرد. یک انفوزیون با سرعت ثابت (CRI) ممکن است برای شرایط بیماری شدید در بیماران بستری در بیمارستان تجویز شود.
مدت زمان مصرف بستگی به شرایط تحت درمان، پاسخ به دارو و ایجاد هرگونه عوارض جانبی دارد. مطمئن شوید که نسخه را تکمیل کنید مگر اینکه به طور خاص توسط دامپزشک شما تجویز شود. حتی اگر حیوان خانگی شما احساس بهتری داشته باشد، کل برنامه درمانی باید تکمیل شود تا از عود بیماری جلوگیری شود یا از ایجاد مقاومت جلوگیری شود.
سگ:
در سگ ها، فورزماید با دوز 2 تا 6 میلی گرم بر کیلوگرم یک تا چهار بار در روز دوز می شود.
گربه:
در گربه ها، دوز 1 تا 4 میلی گرم بر کیلوگرم یک تا سه بار در روز است.