آموکسی سیلین (بتاموکس) برای سگ و گربه

بررسی بتاموکس (اموکسی سیلین) برای سگ‌ها و گربه‌ها

بتاموکس یکی از داروهای مهم در عرصه دامپزشکی است که برای درمان مشکلات و بیماری‌های مختلف در حیوانات استفاده می‌شود. این دارو از خانواده پنی‌سیلین‌ها به شمار می‌آید و دارای خواص ضدباکتریایی بسیار قوی و با طیف گسترده است. در این مقاله به معرفی و کاربردهای بتاموکس در دامپزشکی خواهیم پرداخت.

معرفی بتاموکس: بتاموکس در واقع آموکسی سیلین با اثر طولانی محسوب میشود و دارویی مخصوص دامپزشکی میباشد. بتاموکس به عنوان یک آنتی‌بیوتیک از گروه پنی‌سیلین‌ها در دامپزشکی استفاده می‌شود. این دارو به واسطهٔ توانایی خود در مبارزه با باکتری‌ها، به طور گسترده‌ای برای درمان عفونت‌های باکتریایی در حیوانات به کار می‌رود. بتاموکس با مهار فعالیت آنزیم‌های مورد نیاز برای رشد و تکثیر باکتری‌ها، آنها را از تکثیر منع می‌کند.

آموکسی سیلین تریهیدرات ترکیب تشکیل دهنده بتاموکس میباشد. آموکسی سیلین یک آنتی بیوتیک مرتبط با پنی سیلین است، با این تفاوت که طیف اثر ضد باکتریایی تا حدودی وسیع تری دارد. همانند داروهای مشابه پنی سیلین، آموکسی سیلین طولانی اثر با مهار تولید دیواره سلولی باکتری ها را از بین می برد. سایر داروهای مرتبط عبارتند از: آمپی سیلین، پنی سیلین G و تیکارسیلین. بتاموکس (BETAMOX LA) یک داروی تجویزی است و فقط از دامپزشک یا با نسخه دامپزشک قابل تهیه است.

ترکیبات آموکسی سیلین طولانی اثر دامی

فرمولاسیون دامپزشکی: Active substance: Each ml contains: 150 mg (15% w/v) Amoxicillin (as Amoxicillin Trihydrate 17.21 %w/v), Excipients: 0.08 mg (0.008% w/v) butylated hydroxytoluene 0.08 mg (0.008% w/v) butylated hydroxyanisole as antioxidants.

کاربرد بتاموکس در گربه و سگ

بتاموکس در دامپزشکی به عنوان یک داروی گسترده‌ای شناخته شده است که درمان عفونت‌های مختلفی از جمله:

• عفونت‌های تنفسی مانند برونشیت و پنومونی
• عفونت‌های ادراری مانند سیستیت
• عفونت‌های پوستی و بافت‌های نرم
• عفونت‌های گوارشی
• و…

را انجام می‌دهد. به علاوه، بتاموکس می‌تواند در درمان برخی از عفونت‌های باکتریایی بیماری‌های مشترک در دام‌های مختلف مانند گاوها، گوسفندان، سگ‌ها و گربه‌ها نیز مورد استفاده قرار گیرد.

آموکسی سیلین دامی برای ویروس ها و عفونت های انگلی (مانند کرم ها یا کنه ها) موثر نیست. علیرغم ترکیب آموکسی سیلین به اضافه کلاوولانات، ممکن است در برخی از باکتری ها و عفونت ها که به درمان پاسخ نمی دهند، مقاومت ایجاد شود.

اگر سوالی در رابطه با مصرف شربت های کوآموکسی کلاو و بتاموکس دارید میتوانید همین حالا از دامپزشکان آنلاین دکترپت بپرسید.

اقدامات احتیاطی و عوارض جانبی

آموکسی سیلین دامی یا بتاموکس در حالی که به طور کلی در صورت تجویز توسط دامپزشک بی خطر و موثر است، می تواند در برخی از حیوانات عوارض جانبی ایجاد کند. بتاموکس نباید در حیواناتی که حساسیت یا آلرژی به دارو دارند استفاده شود. برخی از حیوانات ممکن است مدت کوتاهی پس از تجویز آموکسی سیلین استفراغ کنند. این ممکن است در 10 درصد از سگ ها رخ دهد. در این موارد، دادن مقداری غذا به حیوان قبل از تجویز دارو برای کاهش تحریک معده ممکن است مفید باشد. اگر استفراغ پس از مصرف ادامه داشت، با دامپزشک خود تماس بگیرید. برای حیوانات ، اسهال یا مدفوع شل در اثر مصرف آموکسی سیلین خوراکی شایع است و همین واکنش ممکن است با بتاموکس رخ دهد. این به دلیل تغییر در جمعیت باکتریایی در روده حیوان است. آموکسی سیلین ممکن است با سایر داروها تداخل داشته باشد. برای تعیین اینکه آیا سایر داروهایی که حیوان خانگی شما دریافت می کند می تواند با آموکسی سیلین لانگ اکت تداخل داشته باشد، با دامپزشک خود مشورت کنید. چنین داروهایی شامل کلرامفنیکل و تتراسایکلین است.

اگر نگران مصرف دوز سمی دارو توسط حیوان خانگی خود هستید و  عوارض جانبی را مشاهده کردید، با دامپزشک خود تماس بگیرید یا از طریق مشاوره فوری با دامپزشکان آنلاین دکترپت در ارتباط باشید.

اطلاعات دوز بتاموکس (آموکسی سیلین)برای سگ و گربه

دارو هرگز نباید بدون مشورت با دامپزشک خود تجویز شود. دوز آموکسی سیلین از 5 تا 12 میلی گرم در هر پوند (10 تا 25 میلی گرم بر کیلوگرم) دو یا سه بار در روز به صورت خوراکی متغیر است. رایج ترین دوز کلاواموکس که در سگ ها و گربه ها استفاده می شود 6.875 میلی گرم در هر پوند (13.75 میلی گرم بر کیلوگرم) هر 12 ساعت است. دوزها بر اساس محتوای آموکسی سیلین قرص تعیین می شود زیرا نسبت کلاولانات در آماده سازی ممکن است متفاوت باشد. مدت زمان مصرف بستگی به شرایط تحت درمان، پاسخ به دارو و بروز هرگونه عوارض جانبی دارد. مطمئن شوید که نسخه را تکمیل کنید مگر اینکه به طور خاص توسط دامپزشک شما تجویز شود. حتی اگر حیوان خانگی شما احساس بهتری داشته باشد، کل برنامه درمانی باید تکمیل شود تا از عود بیماری جلوگیری شود یا از ایجاد مقاومت جلوگیری شود.